Οι κύριοι με το χρυσό δόντι

Με αυτή τη συμφωνία, τα χέρια της κυβέρνησης είναι πλέον λυμένα ώστε να αδειοδοτήσει τη δημιουργία των χρυσορυχείων της καναδικής Eldorado Gold στις Σκουριές Χαλκιδικής και στον Λόφο Περάματος στην Αλεξανδρούπολη. Το Υπουργείο «Περιβάλλοντος και Κλιματικών Αλλαγών» (σε εισαγωγικά μιας και ο ρόλος και το όνομά του μάλλον συμβολικός είναι) άρει τις σχετικές απαγορεύσεις, κρίνοντας νόμιμο αυτό που μέχρι χθες ήταν παράνομο.

Κατάγομαι και ζω στην Αλεξανδρούπολη, και στα 31 χρόνια της ζωής μου έχω βιώσει από πρώτο χέρι τί σημαίνει παραμέληση και υποβάθμιση της περιοχής μου. Ξέρω πως πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο δεν έχετε έρθει ποτέ προς τα μέρη μου, και ίσως και κάποιοι από εσάς να νομίζετε πως η Θράκη, η Βόρεια Ελλάδα γενικά, είναι «αλλιώς». Ίσως και να κρύβεται και κάποια αλήθεια σε αυτό, μιας και οι άνθρωποι κατά δω είναι αλλιώς, και το τοπίο μοναδικό, σε σχέση με το υπόλοιπο της χώρας. Ναι, το ΤΟΠΙΟ. Αυτό που κατέχει μηδαμινή θέση στην κοινωνική –και καθώς φαίνεται οικονομική- συνείδησή μας. Ίσως γιαυτό να υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εκεί στην Αθήνα που υποστηρίζουν ότι ο τόπος θέλει επενδύσεις σαν τα χρυσορυχεία για να αναδείξει τα «συγκριτικά του πλεονεκτήματα». Αυτά τα «συγκριτικά πλεονεκτήματα» πάνω στα οποία έχουν κτιστεί ολόκληρες πολιτικές καριέρες: δημάρχων, νομαρχών, βουλευτών, υπουργών, πρωθυπουργών…

Είναι πλέον σαφές ότι η προστασία του περιβάλλοντος και του τοπίου δεν έχει καμία σημασία σε όλα αυτά που διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας. Και το δράμα ξετυλίγεται στην ύπαιθρό μας, σε περιοχές που φυτοζωούν, ξεχασμένες από κάθε είδους στρατηγική ανάπτυξης εδω και δεκαετίες. Τί να πει η κοινωνία εδώ στον Έβρο, που ασφυκτιά από την ανεργία, ενώ τόσα χρόνια έβλεπε να φεύγουν λεφτά από την τσέπη της και να πηγαίνουν στο… Μετρό, τις στέγες του Καλατράβα και τα υποβρύχια που γέρνουν; Τί να πουν όλοι αυτοί που έχασαν και αυτά τα μεροκάματα που έκαναν; Τί να πει ο κόσμος στις Σκουριές και την Ιερισσό, που κάποτε κατέβαιναν στη Σταδίου -χωριά ολόκληρα- και διαδηλώναν κατά των χρυσορυχείων; Να όμως που ήρθαν άγρια χρόνια και πείνασε ο κόσμος, που σταμάτησε η οικοδομή και που ούτε οι υλοτόμοι της περιοχής δε μπορούν να βγάλουν τα προς το ζειν, γιατί τα ξύλα έρχονται στα αστικά κέντρα φτηνά από τη Βουλγαρία και την Αλβανία.

Πάνω σε αυτή ακριβώς την εξαθλίωση πατάει η πολιτική και επιχειρηματική elite της χώρας, η οποία βαφτίζει «ανάπτυξη» το βραχυπρόθεσμο κέρδος για τους λίγους. Μία συγκεκριμμένη γενιά ανθρώπων (50+) που δε μπορεί να κατανοήσει τα αυτονόητα σχετικά με το περιβάλλον, που δε μπορεί να προλάβει τις εξελίξεις που περνάν μπροστά από τα μάτια της, που αποδέχτηκε την άναρχη δόμηση και έκανε τις πόλεις μας να μοιάζουν με φαβέλες και που γέμισε τα πάρκα τσιμέντο. Που φρόντισε να μην υπάρχει ούτε ένα δέντρο αειθαλές μέσα στις πόλεις ώστε να φιλτράρει την υποβαθμισμένη από τα pellets και μελαμίνες ατμόσφαιρα και τώρα να πάσχουν βρέφη μηνών απο βρογχικά.

Δείτε τι λέει η ηλικιωμένη κυρία στο video των New York Times, που θεωρεί ότι το να βοσκάμε ζώα τον «20^ο αιώνα» είναι παρακμή. Και που νομίζει ότι οι δουλειές πρέπει να έρθουν εκ των άνωθεν. Δυστυχώς πολλοί –μάλλον οι περισσότεροι- σαν κι αυτή θα τρέχουν πίσω από τους υποψήφιους σωτήρες στις επόμενες εκλογές. Αυτοί είμαστε αγαπητοί μου. Αναρωτιέμαι τί θα πούμε στα παιδιά μας και τα εγγόνια μας.

ΥΓ: Για να μην ξεχνιόμαστε, πριν από ακριβώς 11 μήνες, 22 δήμαρχοι της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης δεσμεύτηκαν να παραιτηθούν σε περίπτωση που εγκριθεί η εξόρυξη χρυσού στη Θράκη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η σύσταση της επιτροπής οι οποία αποφάσισε πριν από ένα χρόνο για την εν λόγω αδειοδότηση. Διαβάστε σχετικά εδώ και τα συμπεράσματα δικά σας.