Χορτάσαμε!

Το μεγαλύτερο σφαγείο τη Ευρώπης άρχισε τη λειτουργία του τον Σεπτέμβριο του 2011, επιδοτούμενο με 6,5 εκατομμύρια ευρώ από την κυβέρνηση (Χριστιανοδημοκρατών και Φιλελευθέρων) του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας. Έκτοτε, αντιπροσωπεύει ακόμη ένα τοτέμ της βιομηχανικής κτηνοτροφίας, της «αποδοτικότητας» και του κέρδους, σπρώχνοντας στα όρια την ηθική, το περιβαλλοντικό μας χρέος και την υγεία μας. Ένα παράδειγμα γεωργίας που καταστρέφει τη δίκαιη, πράσινη και τοπική ανάπτυξη για όλους με μοναδικό άλλοθι τις θέσεις εργασίας για ορισμένους.

Διασχίσαμε τον δρόμο μπροστά από το εργοστάσιο κρατώντας την αναπνοή μας, συνεχίζοντας για άλλα 6 χιλιόμετρα μέχρι την κατασκήνωση που είχε στηθεί δύο ημέρες πριν από τη μεγάλη διαδήλωση του Σαββάτου. Εφτά χιλιάδες άνθρωποι από ολόκληρη τη Γερμανία και άλλα μέρη της Ευρώπης συγκεντρώθηκαν για να φωνάξουν «Χορτάσαμε!» από τη βιομηχανία και τη χημεία στο πιάτο μας. Πέρα από την εκπληκτική προσέλευση, το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν η ατμόσφαιρα. Χαλαρή και ενεργοποιημένη, με συζητήσεις σε διάφορα «πηγαδάκια» πάνω στο γρασίδι, ανάμεσα σε σκηνές, διατηρώντας τη ροή των ιδεών ανάμεσα στα προγραμματισμένα εργαστήρια.

Ενώ πολλές αστικές περιοχές της Ευρώπης δοκιμάζονται από την ανεργία και την οικονομική κρίση, τον τελευταίο χρόνο διοργανώνονται πολλά φόρουμ, συναντήσεις και εκδηλώσεις σε διάφορες χώρες, συνήθως στο πανέμορφο σκηνικό της ευρωπαϊκής υπαίθρου. Σε αρκετές από αυτές έχω το προνόμιο να συμμετέχω ως καλεσμένος ομιλητής, μεταφέροντας τις ιστορίες των νέων αγροτών της Ελλάδας, όπως τις καταγράψαμε στη σειρά ντοκιμαντέρ μικρού μήκους «Γεωργία στην Κρίση;». Το περασμένο Σάββατο, τρεις περίπου εβδομάδες πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές της Γερμανίας, η παρουσία μου στη διαδήλωση ως νέου, Έλληνα, παραγωγού και ερευνητή είχε ιδιαίτερη σημασία τόσο για εμένα, όσο και για το διατροφικό κίνημα.

Προς ενημέρωσή σας, παραθέτω αυτά που είπα στους Γερμανούς, στα δύο λεπτά που μου δόθηκαν για να απευθυνθώ στο πολύχρωμο πλήθος το Σάββατο 31 Αυγούστου:

«Βρισκόμαστε σε ένα σημείο της ιστορίας μας, όπου ξέρουμε πάρα πολλά αλλά καταλαβαίνουμε πολύ λίγα. Καταλαβαίνουμε πολύ λίγα σχετικά με την προέλευση της τροφής μας. Και στην ουσία φοβόμαστε για το φαγητό που βάζουμε στο πιάτο μας.

Δείτε αυτό το σφαγείο. Με τους μεγάλους τοίχους, την υψηλή ασφάλεια και τις κάμερες μοιάζει με πυρηνικό εργοστάσιο, ή στρατόπεδο. Και όταν τείχη και κάμερες πρέπει να προστατεύσουν τα μέρη που παράγεται η τροφή μας, τότε έχουμε πρόβλημα με τη δημοκρατία μας. Όταν η αστυνομία πρέπει να προστατεύσει ένα κοινοβούλιο -όπως γίνεται στην Αθήνα- τότε έχουμε πρόβλημα με τη δημοκρατία μας. Και αυτή ακριβώς είναι η κοινή μας κρίση, ανεξάρτητα από το αν είμαι Έλληνας ή Γερμανός. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να αναρωτηθούμε: τι μέλλον θέλουμε για την Ευρώπη; Γι’ αυτό ταξίδεψα από την Ελλάδα, για να ενώσω τη φωνή μου με τον δήμο σας, και να δημιουργήσουμε μαζί περισσότερη δημοκρατία.

Στην Ελλάδα, τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε την ονομαζόμενη “Task Force” που γυρνάει από υπουργείο σε υπουργείο. Όμως, αν και χάσαμε τον έλεγχο του ποιος αποφασίζει για το μέλλον μας, δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Οι ίδιοι άνθρωποι που χτίζουν αυτά τα σφαγεία, έχουν την ευθύνη για τα παιδιά που πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα και για τα νοσοκομεία που κλείνουν στην Ελλάδα. Και σας ρωτώ: Αυτή την Ευρώπη θέλετε; Αυτό το μέλλον θέλετε; Τι μέλλον ονειρεύονται οι πολιτικοί μας, με μόνο το 6% των Ευρωπαίων αγροτών κάτω των 35 ετών;

Εδώ στη Γερμανία, έχετε εκλογές σε τρεις εβδομάδες. Και αυτά ακριβώς είναι τα ερωτήματα που πρέπει να θέσετε στους πολιτικούς σας. Και σας παρακαλώ, χρησιμοποιείστε όλη σας τη γνώση για τη σημαντική ψήφο σας στις 22 Σεπτεμβρίου. Αυτό το καλοκαίρι, αυτό το φθινόπωρο, ήρθε η ώρα να πάρουμε το μέλλον μας πίσω».

Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο protagon.gr