Εκλογές ή Επιλογές;

Photo: miriam.mollerus @Flickr

Ο Λουκάς Παπαδήμος ανακοινώνει σήμερα την διεξαγωγή των εκλογών. Πρόκειται μάλλον για τις πιο εξπρές, αποστειρωμένες και άνευ πολιτικής βαρύτητας εκλογές. Ανούσιες και ανόητες, μιας και απ’ ό,τι φαίνεται, τούτη εδώ η χώρα είναι τεχνικά τελειωμένη. Πραγματικά, δεν ξέρω τί συμβαίνει στο υποσυνείδητο ή το υπερσυνείδητο των ιδιοκτητών αυτής της χώρας, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν τους καίγεται καρφάκι για τους πολλούς και αδύναμους.

Δεν πιστεύω στις συνωμοσίες. Σε τί χρειάζονται αυτές, άλλωστε, όταν τα συμφέροντα συγκλίνουν; Όλοι αυτοί οι καλοστημένοι κύριοι και κυρίες σπούδασαν στα ίδια πανεπιστήμια, γαλουχήθηκαν στις ίδιες κομματικές νεολαίες και πάνω απ’ όλα ξέρουν πλέον πολύ καλά τί είναι πραγματικά καλό γι αυτούς. Και το εξασφαλίζουν. Δυστυχώς, ερήμην μας.

Θα μου πείτε, πώς θα ορθοποδήσει αυτή η ρημάδα η χώρα αν ακόμα και οι νέοι, όλοι αυτοί που συναναστρέφονται πλέον με το παγκόσμιο μέσα από τις λεωφόρους του internet, είναι απαισιόδοξοι; Η απάντηση κρύβεται μέσα στην ίδια μας την κοινωνία. Προσωπικά, δεν μπορώ να κρύψω την έκπληξή μου για την άπειρη ικανότητα (της πλειοψηφίας, μάλλον) των Ελλήνων να αντιστέκονται σε όλη αυτή τη χρήσιμη γνώση και συνειδητοποίηση που υπάρχει γύρω τους. Με άλλα λόγια, τη συνήθεια να εστιάζουν σε συγκεκριμένες καταστάσεις της επικαιρότητας ή της ατομικής τους ζωής, χωρίς να βλέπουν το σφάλμα σε συγκεκριμένα, πιο ουσιώδη πράγματα.

Η πραγματική αυταπάτη της κοινωνίας μας είναι ότι πιστεύουμε πως πραγματικά έχουμε ελευθερία στις επιλογές μας. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι πραγματική ελευθερία δεν υπάρχει. Οι επιλογές που ελέγχουν τις πιο σημαντικές εκφάνσεις της ζωής μας έχουν συρρικνωθεί σε μία χούφτα τηλεοπτικά κόμματα, άλλα τόσα ιδιωτικά κανάλια και εκδότες, έξι-εφτά κατασκευαστικές εταιρείες, τρία-τέσσερα πολυεθνικά supermarket, δύο-τρεις διατροφικούς κολοσσούς. Όμως όταν βγαίνεις έξω να πιείς έναν καφέ, τότε αυτός έρχεται σε περίπου 15 μορφές, γιατί έχεις την αυταπάτη της επιλογής. Νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος, αφού εξασκείς μία σειρά επιλογών άνευ σημασίας. Έχεις να διαλέξεις μεταξύ 23 γεύσεων πατατάκια, κανά-δυό ντουζίνες γεύσεων τσιχλόφουσκες, και οι καθημερινές επιλογές (του μεγαλύτερου μέρους) της κοινωνίας μας μάλλον είναι: cappuccino ή freddo, coca-cola ή pepsi, βουνό ή θάλασσα, χάρτινη συσκευασία ή πλαστική, θέση διάδρομο ή παράθυρο…

Ξεχάστε όμως προς στιγμήν τις ανόητες αυτές εκλογές.

Διάβαζα χθες εδώ, πως ένας οίκος μόδας από την Ταϋλάνδη χτίζει ένα θεματικό πάρκο 80 τετραγωνικών χιλιομέτρων, δύο ώρες έξω από την Μπανγκόκ. Αυτό το “mall” -για να το πω και στα ελληνικά- σκοπεύει να προσελκύσει 4 εκατομμύρια τουρίστες, κυρίως από τις ραγδαία αναπτυσσόμενες οικονομίες της κεντρικής, νότιας και ανατολικής Ασίας. Και καλά, θα πείτε, πού είναι το κακό; Πουθενά! Όμως το πάρκο θα είναι γεμάτο μικρά άσπρα σπιτάκια, με θαλασσί παράθυρα, ανεμόμυλους και λιθόστρωτα δρομάκια, κυριλέ μαγαζιά, εστιατόρια και όλα αυτά που μέχρι τώρα θύμιζαν μόνο Μύκονο, Σαντορίνη και Κυκλάδες. Δηλαδή, τα ισχυρότερα τουριστικά τοπία της Ελλάδας. Την ίδια ώρα, εμείς ετοιμαζόμαστε να βιώσουμε την χιλιοστή-τόση απεργία ενός και μόνο κλάδου, που θα απομονώσει τα νησιά. Και μάλιστα μέσα στις ημέρες του Πάσχα.

Θυμίζω σε αυτό το σημείο, ότι όταν «έσκαγε» η οικονομική κρίση στην Ελλάδα την άνοιξη του 2010, οι δρόμοι της Μπαγκόκ βάφονταν στο αίμα από τις οδομαχίες και η χώρα τελούσε υπό κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε μία από τις συχνές απόπειρες για πραξικόπημα που χαρακτηρίζουν την πολιτική ζωή της Ασιατικής χώρας. Ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα τυλίγονταν στις φλόγες και η κυκλοφορία στους δρόμους απαγορευόταν για αρκετές ημέρες. Μέσα σε δύο χρόνια, η οικονομία της Ταϋλάνδης όχι μόνο ανθεί, αλλά είναι τόσο εξωστρεφής ώστε να αντιγράφουν τουριστικά concepts εμπορικής σημασίας από την άλλη άκρη της Γης. Τσάμπα είναι άλλωστε.

Εμείς από την άλλη, τα τελευταία δύο χρόνια, μοιάζουμε να έχουμε εγκλωβιστεί στο ψάξιμο περί… «Τις πταίει»; Και οι απαντήσεις έχουν μείνει στο αυτονόητο: ο ΓΑΠ, ο Καραμανλής, η Μέρκελ, ο Σαρκοζύ, ο Τσολάκογλου, οι Ναζί, οι εφοπλιστές, οι παπάδες, οι κομμουνιστές, οι μπαχαλάκηδες, οι μετανάστες, οι μπάτσοι, οι άλλοι… Άλλα λόγια ν’ αγαπίομαστε, δηλαδή.

Μην αρπάζεστε μαζί μου που λέω ότι αυτές οι εκλογές είναι ανόητες και ανούσιες. Είναι στo χέρι μας να τους δώσουμε νόημα και ουσία. Αυτές οι ημέρες, μας δίνουν επίσης μία θαυμάσια ευκαιρία. Καθώς θα συμμετέχουμε στα Πάθη του Κυρίου με κατάνυξη -ανάμεσα σε μυρωδιές από λιβάνι, ναφθαλίνη και την λακ της κυρίας από δίπλα- ας κλείσουμε τα μάτια κι ας διαλογιστούμε λιγάκι: «Τις πραγματικά πταίει»;

* Για όσους μιλούνε αγγλικά, εδώ ένα animation που εξηγεί με ωραίο τρόπο ποιές είναι σήμερα οι επιλογές μας.

Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο protagon.gr